วันที่ 12 ธ.ค. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Goppy Suebsamut ได้โพสต์ข้อความ และรูปภาพสุดประทับใจหลังสำเร็จการศึกษา ระบุว่า
เด็กบ้านนอกคนนึงที่ก้าวฝ่าคำดูถูกของคนแถวบ้าน แบกเป้เดินทางพร้อมกำลังใจจากครอบครัว จากรถไฟฟรี ตอนนี้เรียนจบมีรถเป็นชื่อตัวเองเงินตัวเองทุกบาททุกสตางค์ ทำงานด้วยเรียนด้วย ผู้ชายคนนึงอายุ 80 กว่าที่ชื่อตาป้อง ให้หลานทุกอย่างไม่ด้อยจากคนอื่นเขา ถึงจะมีไม่มาก แต่ก็มีทุกอย่างเหมือนลูกคนอื่น
มีวันนี้ ปริญญาลูกชาวนา ปริญญาลูกแม่ค้า ทำทุกอย่างที่ได้เงินแม้จะเหน็ดเหนื่อย ได้นอนน้อยกว่าคนรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ฉันจะทำ ทำเพื่อตา เพื่อพ่อกับแม่ เรียนไม่เก่งแต่เรียนจบ แค่เกิดมาจนไม่ได้พิการ คนล้มคุณอย่าข้าม #ขอบคุณคำดูหมิ่นเหยียบหยามทุกคำดูถูกคือแรงผลักดัน ก้าวแรก ก้าวเล็กๆ ให้มันเป็นแรงบรรดาลใจ
น้องก๊อปปี้ เปิดเผยว่า ตอนที่โพสต์ลงเฟซบุ๊กก็ไม่ได้คิดอะไร แค่ต้องการลงรูปเหมือนคนทั่วไป ความจริงตนรับปริญญาตั้งแต่วันที่ 7 ธ.ค. 2561 ที่ผ่านมา แต่เพิ่งมาลงรูปเพราะรอรูปจากช่างภาพ เพื่อนก็ถามว่า เราไม่มีรูปกับครอบครัวหรอ เราก็เลยลงภาพนั้นไป ความจริงตนก็เป็นเพียงเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ย้ายมาอยู่กับตาตั้งแต่เกิด พออายุ 7 ขวบ พ่อแม่ก็เลิกกัน และยายก็เสียด้วย ก่อนแม่จะมีสามีใหม่ แต่ก็คอยส่งเงินมาให้ตลอด
ตาทำอาชีพเลี้ยงวัวแบบคนชนบททั่วไป ตั้งแต่เด็กตนมีความฝันว่าอยากเรียนมหาวิทยาลัย อยากมีชีวิตดีๆ เมื่อไปเที่ยวเล่นในตัวเมืองก็จะเห็นสิ่งต่างๆ และสังคมใหม่ แต่คนในหมู่บ้านกลับมองไปในทางไม่ดี ส่วนใหญ่หาว่า จะไปมีแฟน จะมีลูกก่อนเรียนจบ สิ่งเหล่านี้มันเป็นคำที่เข้าหูเรามาตลอด พอตาได้ยินคนพูดแบบนั้นก็จะโมโหและตีเรา โดยไม่ฟังเหตุผลการอธิบายจากเรา
“แต่ท่านจะเป็นคนใจดี คือ อยากได้อะไรก็จะซื้อหามาให้ตลอด หากไม่มีเงินก็จะขายวัว แล้วซื้อสิ่งนั้นมาให้ ไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าด้อยกว่าคนอื่น ทั้งมือถือ โน้ตบุ๊ก หรือคอร์สเรียนพิเศษ ตาขายวัวส่งจนเราเรียนจบ แต่ตั้งแต่เรียนเราก็ทำงานพาร์ทไทม์เลี้ยงตัวเองด้วย เพื่อไม่ให้เป็นภาระกับตามากเกินไป ”
น้องก๊อปปี้ เปิดเผยว่า คำเหยียดหยามที่ได้รับก็ถือว่ามีผลต่อชีวิตบ้าง เพราะเราไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แต่ทำเพื่อครอบครัวด้วย คือถ้าเราทำดี คนอื่นก็จะชมคนที่เลี้ยงดูเรา หากเราทำไม่ดี คนอื่นก็จะต่อว่าคนเลี้ยงเราได้ แม้เราจะจน แต่เราก็เรียนจบได้ ไม่เคยอายที่ครอบครัวยากจนแบบนี้ เพราะพวกเขาคือคนที่ทำเรามีวันนี้ รู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ความจน ทำให้เห็นถึงจิตใจพวกเขาที่คอยสนับสนุนเราเสมอ ครั้งหนึ่งเมื่อตอน ป.4 ตาต้องขายทอง เพื่อซื้อชุดเนตรนารีให้เราใส่ไปโรงเรียน แม้แม่ก็ส่งเงินมา แต่ก็ไม่เยอะ เพราะต้องดูแลน้องอีก 2 คน
หลังเรียนจบตนออกมาทำงานบริษัท ตำแหน่งพนักงานบัญชี เงินเดือน 12,000 บาท ทำงาน 8 โมงเช้า ถึง 5 โมงเย็น พอเลิกงานก็ออกมารับงานอื่นต่ออีก แล้วก็ขายโทรศัพท์มือถือด้วย รายได้ตกเดือนละประมาณ 3-4 หมื่นบาท ตอนนี้ก็สามารถซื้อรถยนต์เป็นของตัวเองได้แล้ว
“ตอนที่รับปริญญา เราก็ถือว่าเป็นความสำเร็จอีกช่วงหนึ่งของชีวิต แต่ตากลับไม่พูดอะไรกับเราเลย ซึ่งเราก็รู้ว่าตาดีใจมากแค่ไหน เพราะท่านไม่แสดงความรู้สึก และไม่เคยพูดชื่นชมเรา ตอนนี้เราพิสูจน์แล้วว่า เราเป็น ‘คน’ ให้ท่านได้ ไม่เหมือนที่คนอื่นพยายามพูดเป่าหูมาตลอด” น้องก๊อปปี้ กล่าว
น้องก๊อปปี้ ทิ้งท้ายว่า ความจนที่เคยเผชิญ หากถามว่ามันแย่ไหม ก็ต้องบอกว่า แย่เหมือนกัน เพราะเราไม่ได้มีอะไรเหมือนคนอื่นเขา แต่มันทำให้เราดิ้นรน ทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง กล่อมเกลาให้เราเป็นคนเข้มแข็งพร้อมเผชิญโลกกว้างที่มีอีกหลายสิ่งหลายอย่างกำลังรอเราอยู่
ขอบคุณข่าว https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_1944340