คนที่มีศีล มีกรรมดี ใช้หลักธรรมคำสอนนำชีวิต มักจะตั้งคำถามเสมอว่า ทำไมคนทำไม่ดี เขาจึงไม่ละอายและเกรงกลัวต่อบาป แต่พอได้ลองศึกษาธรรมและครูบาให้ความรู้ เมื่อนั้นจึงได้คำตอบในแบบที่ตัวเองเข้าใจว่า ก็เพราะเขาผ่านการคิด วางแผน เตรียมการนานแล้ว
ยกตัวอย่างชายที่ทิ้งลูกเมียที่อยู่กินมานานเพื่อไปเ ส พกิเลสกับสาวรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกัน เขาสองคนได้เริ่มต้นสัมพันธ์ในทางที่ผิด
ผ่านการคิดวางแผนตอบคำถามสังคม ผ่านการวางแผนว่าเมื่อทิ้งครอบครัวมาอยู่กินกัน เขาจะต้องประครองรักที่มากด้วยกิเลส
ตัญหาให้รอดพ้น ตามหลักความจริง คนทั้งคู่ ยังหลงยึกติดกันและกัน หลงรูป ยังไม่เห็นเนื้อแท้ของกันและกัน จึงมั ว เ ม ากับทุกข์และคิดว่านั้นคือสุขที่แท้จริง
แล้วทำไมเขาคิดไม่ได้?
คิดได้แต่เลือกที่จะทำต่อ เพราะหลงเ ส พกิเ ล สตัญหาหน้ามืดตามัว หลงรสก า มที่นำไปสู่ความทุกข์ทั้งปวง เมื่อถึงจุดอิ่มตัวเขาทั้งคู่จะเห็นความจริง
เคยทอดทิ้งใคร เขาจะถูกทอดทิ้งบ้าง เคยเป็นผู้แย้งมาได้ จะกลายสภาพถูกกระทำบ้าง เคยพลัดพรากคอบครัวคนอื่น เขาจะถูกกระทำบ้าง เคยพรากพ่อลูกออกจากกัน กรรมร้ า ยจะตามเล่นงานให้ต้องสูญเสียบ้าง
เวลานี้ยังสุขล้นกับทุกข์ที่ยังเ ส พ ยังใหม่อยู่จึงไม่เห็นกรรม คิดแต่เพียง อยากสุขในนาทีพอ แต่ลืมคิดไปว่า มันคือการก่อเวรสร้างกรรมใหม่ ทั้งๆที่กรรมเก่าที่ติดตัวมาหลายพบชาติยังไม่ได้ชดใช้
คนเหล่านี้ไม่มีวันเจริญ เพราะความอยาก มักมากของตัวเอง เมื่อเขาเจอลูกเมียใคร สามีใครจึงอยากได้อยากมี อยากครอบครอง สุดท้ายเขาก็ต้องหาใหม่ หาหล่อ หาดี หารวยกว่าจนได้
คนไม่ดีอยู่ด้วยกันเพราะศีลเสมอกัน เขาเสพแต่กิเลสดำมืดเหมือนกันจึงอยู่กันได้นาน แต่สุขเพียงครู่เดียว ทุกข์ยาวนานแม้ยามหลับและยามตื่น ต า ยไปน ร กภูมิยังต้องตามตัว แล้วอย่างนี้จะเรียกสุขได้อย่างไร
กลับตัวกลับใจเสีย อย่าสร้างทุกข์ให้คนอื่น อย่ามั่นหน้าว่าสาวกว่า สวยกว่า เก่งกว่าเขาจึงเลือก อย่ามั่นใจว่าเงินมาก สาวจึงหลง
อย่าหลอกตัวเองว่าคนใหม่จะใช่กว่าเสมอไป เพราะมุมมืดในตัวเรา ความไม่ดีในตัวเราเขายังไม่เห็น
หลงรูปมักได้รูป มักไม่ได้ใจและมักตามมาด้วยทุกข์ และกรรมที่ทำให้คนอื่นทุกข์ รออยู่เบื้องหน้า
ขอขอบคุณที่มาจาก : เห็นทุกข์เห็นธรรม